Miód

Miód to słodka i naturalna substancja, którą pszczoły miodne (Apis miripera) wytwarzają z nektaru roślin. Zbierają go, łączą z innymi substancjami, odkładają, odwadniają, gromadzą i przechowują w plastrach. Ten delikatny przysmak może mieć postać płynną, lepką lub skrystalizowaną. Miód można podzielić na miód nektarowy, zwany też miodem spadziowym lub kwiatowym.

Historia

Miód był spożywany przez ludzi od zarania cywilizacji. Stare zapiski mówią, że miód był spożywany przez ludzi. Miód był uważany za pokarm bogów w starożytnej Grecji. Biblia wspomina również o krainie bogatej w miód i mleko. Południowoamerykańskie legendy wspominają nawet, że miód był pierwszym pokarmem ludzi i zwierząt w czasach świtu. Egipcjanie używali miodu jako dodatku do żywności już 4000 lat p.n.e. Znali oni właściwości lecznicze miodu i składali go bogom jako ofiarę. Miód był również wysoko ceniony przez Greków. Wspomina o nim Iliada oraz Odyseja. Jego właściwości lecznicze dostrzegali również Hipokrates, Arystoteles i Demokryt. Pszczelarstwo było głównym przemysłem w Imperium Rzymian.

Pochodzenie

Kraje Unii Europejskiej są głównym producentem miodu. Razem produkują one około 200 tysięcy ton. Złoty płyn w dużych ilościach produkują również Chiny i Argentyna. W pierwszej piątce znajdują się Stany Zjednoczone, Turcja, Ukraina.

Jak rozpoznać prawdziwy miód?

Warto wybierać miód naturalny, który nie został poddany obróbce z użyciem jakichkolwiek niepożądanych dodatków. Skrobię i mąkę można rozpoznać dodając do miodu kilka kropel jodyny (jeśli jest nienaturalna). Jeśli zmieni kolor na niebieski albo czarny, stanie się żółty. Kawałek białego chleba umieszczony w miodzie nie zblednie, ale wchłonie syrop cukrowy. Do miodu często dodaje się żelatynę, żeby poprawić jego jakość. Można to sprawdzić dodając miód do kilku kropel roztworu taniny. O obecności żelatyny świadczy tworzenie się białych kłaczków.

Zastosowanie

Miód jest antybiotykiem, który hamuje rozwój bakterii, wirusów, pierwotniaków i paciorkowców. Może być również stosowany w leczeniu zapalenia spojówek i rogówki. Jest skuteczny w leczeniu chorób skóry, działa przeciwzapalnie, regenerująco i przyspiesza gojenie się ran odmrożeniowych i oparzeń. Jest skuteczny w leczeniu chorób układu krążenia. Czyni to, ponieważ glukoza dostarcza energii dla serca, natomiast fruktoza magazynuje energię w wątrobie i dostarcza organizmowi energii. Złoty płyn jest doskonały w leczeniu chorób układu nerwowego, wzmacnia go i koi nerwy, które są zmęczone. Stosuje się go w leczeniu apatii, depresji, nerwicy i wyczerpania u dzieci. Miód stosowany jest w leczeniu schorzeń układu oddechowego. Ma szerokie działanie: jest przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i przeciwalergiczne, uodparniające, nie dopuszcza do rozwoju infekcji dróg oddechowych. Złoty produkt jest również korzystny w przypadku chorób układu pokarmowego. Reguluje trawienie, poprawia przemianę materii, pobudza perystaltykę jelit i działa odtruwająco, negując szkodliwe działanie używek. Miód w celach leczniczych należy spożywać od 1-3 łyżek stołowych na osobę dorosłą trzy razy dziennie, a 1-2 dla dzieci dwa razy dziennie.

Właściwości

Miód jest bogaty w cukry proste (tj. Do cukrów prostych zaliczamy glukozę i fruktozę, a także białka (inhibina), enzymy (inhibina), barwniki, kwas organiczny, olejki eteryczne. W 100g znajduje się około 5 mg wapnia, 16 mg fosforu, 5 mg magnezu i prawie 1 mg żelaza. Miód zawiera również molibden wanad i nikiel. W miodzie występują witaminy A, B2, C i PP. Zawiera on również albuminy i białka typu globulinowego. Smak miodu można rozróżnić za pomocą kwasów organicznych. Olejki eteryczne mogą również rozróżnić zapach miodu. Na kolor miodu wpływają barwniki (flawony i antocyjany, a także karotenoidy i chlorofil). Miody występują w różnych kolorach, w tym białym, kremowym, żółtym, brązowym i zielonkawym. Jaśniejsze miody są delikatniejsze, a ciemniejsze bardziej ostre.